Συγγνώμη, αλλά το I Feel Pretty δεν είναι μια ταινία που βοηθά τα χοντρά κορίτσια

Από το πρώτο τρέιλερ για το Amy Schumer’s Νιώθω όμορφος που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο, οι άνθρωποι είχαν πολλά να πουν για το αντιληπτό μήνυμα της ταινίας. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι κριτικοί μίλησαν ενάντια στη φαινομενική λιποφοβία της ταινίας - τον φόβο ή το μίσος για τα παχιά σώματα - ενώ άλλοι επεσήμαναν ότι η Schumer έχει επικριθεί για το βάρος της σε όλη τη διάρκεια της καριέρας της.

Πρώτον, για να είμαι σαφής - είμαι μια χοντρή γυναίκα. Και από ότι συγκέντρωσα όταν είδα το τρέιλερ, το υπέθεσα Νιώθω όμορφος θα ήταν μια γυναικεία εκδοχή του 2018 Ρηχό Χαλ , μια ταινία που διαμόρφωσε την αντίληψή μου για τις ρομαντικές σχέσεις και το πώς έπρεπε να χάσω βάρος για να θεωρηθώ σεξουαλικά ελκυστική καθ' όλη τη διάρκεια της εφηβείας μου. Ταινίες για χοντρούς ανθρώπους σπάνια γράφονται ή σκηνοθετούνται για να είναι υπέρ μας.

Περισσότερο: Η Έιμι Σούμερ παντρεύτηκε και βασικά δεν το είπε σε κανέναν (εκτός από μερικούς διάσημους)

μπήκα μέσα Νιώθω όμορφος θέλοντας να του δώσει μια ευκαιρία. Ήθελα να μου αρέσει. Και ως ένα βαθμό, το έκανα. Αλλά στην πραγματικότητα — ενώ Νιώθω όμορφος είναι πιο λεπτή από ό,τι προτείνει το τρέιλερ (ευτυχώς) — δεν είναι και πολύ. Η ταινία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη λιποφοβία για τα αστεία της, και ο χαρακτήρας του Schumer, Renee, κοροϊδεύεται σχεδόν από όλους όταν ανακαλύπτει την «αυτοπεποίθησή» της για το σούπερ μοντέλο. Μου ήταν δύσκολο να καθίσω στο κοινό και να παρακολουθήσω. Κάθε φορά που ο κόσμος γελούσε, έβρισκα τον εαυτό μου να ανατριχιάζει, όχι μόνο για το τι γελούσαν, αλλά γιατί γελούσαν καθόλου.

Τα μειονεκτήματα: Fatphobia & ένα αποτυχημένο μήνυμα

Η λιποφοβία υποδηλώνει συστημικές διακρίσεις σε βάρος των παχύσαρκων, η οποία δυσκολεύει τους χοντρούς να βρουν δουλειά και να κερδίσουν έναν αξιοπρεπή μισθό, γεγονός που καθιστά πιο δύσκολο για εμάς να βρούμε ρούχα που να ταιριάζουν και να δείχνουν επαγγελματικά, κάτι που ξεκινάει τον κύκλο από την αρχή. Ενα νέο μελέτη από το Πανεπιστήμιο Temple και το Wisconsin HOPE Lab επισημαίνει τη συσχέτιση μεταξύ της επισιτιστικής ανασφάλειας, της φτώχειας και της παχυσαρκίας στους Αμερικανούς φοιτητές. Συνοπτικά: όταν οι άνθρωποι ωθούνται στη φτώχεια, οδηγεί σε κακές διατροφικές συνήθειες, γεγονός που οδηγεί σε περισσότερα προβλήματα με το βάρος και την άσκηση.

Σε Νιώθω όμορφος , ο χαρακτήρας του Schumer επισημαίνει επίσης ένα από τα μεγαλύτερα στοιχεία της λιποφοβίας: πώς τα διαδικτυακά ραντεβού είναι πιο δύσκολα για τα παχύσαρκα άτομα, ειδικά για τις χοντρές γυναίκες.

Οι γυναίκες λένε ότι ο νούμερο ένα φόβος τους για τα διαδικτυακά ραντεβού είναι ότι ο άντρας θα γίνει κατά συρροή δολοφόνος. Οι άνδρες λένε ότι ο νούμερο ένα φόβος τους είναι ότι η γυναίκα θα είναι χοντρή.

— PostSecret (@postsecret) 2 Αυγούστου 2015

Από αυτή την άποψη, Νιώθω όμορφος κάνει πολλά πράγματα απόλυτα σωστά. Ανακαλεί διακρίσεις σε κοινωνικές καταστάσεις, διακρίσεις στις διαδικτυακές γνωριμίες και διακρίσεις στην αγορά εργασίας. Η Renee εργάζεται για μια μεγάλη μάρκα καλλυντικών, αλλά δεν είναι εγκατεστημένη στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στο κέντρο του Μανχάταν. Αντίθετα, εργάζεται σε ένα στενό υπόγειο στην Chinatown μαζί με έναν άλλο χοντρό άνθρωπο. όταν πηγαίνει στο Αρχηγείο για να παραδώσει τα χαρτιά, χλευάζεται εμφανώς από τους ανθρώπους που είναι επιτρέπεται να φαίνονται.

Καθώς η Ρενέ κερδίζει την αυτοπεποίθησή της μετά το ατύχημά της, αυτό αρχίζει σιγά σιγά να αλλάζει. Η αυτοπεποίθησή της της δίνει την ευκαιρία να εργαστεί ως «το νέο πρόσωπο» της εταιρείας καλλυντικών και μάλιστα της ζητήθηκε να βοηθήσει με τη νέα της σειρά διάχυσης (μια δευτερεύουσα σειρά από μια μάρκα υψηλής ποιότητας που διατίθεται σε χαμηλότερες τιμές). Αλλά και αυτό είναι δύσκολο να το καταπιείς, γιατί οι χοντρές γυναίκες αναμένεται να είναι φτωχές. Σειρές διάχυσης από επώνυμες επωνυμίες συχνά καταλαμβάνουν μικρά τμήματα των διαδρόμων μακιγιάζ στα τοπικά φαρμακεία — και παρά το Νιώθω όμορφος μιλώντας επανειλημμένα για το πόσο σημαντικό είναι για τις «μέσες γυναίκες» να νιώθουν αυτοπεποίθηση και όμορφες, αυτό το σημείο κολλάει στα πλευρά.

Ακόμη και σε μια ταινία που υποτίθεται ότι αφορά την αποδοχή του σώματος και την εύρεση της εσωτερικής αυτοπεποίθησης, οι ριζωμένες κοινωνικές απόψεις για το πάχος υπονομεύουν ολόκληρη την ουσία της ταινίας. Αυτό δεν θα βοηθήσει τις χοντρές γυναίκες.

Και το μήνυμα της θετικότητας του σώματος προφανώς δεν μεταδίδεται αρκετά καθαρά. Καθώς έφευγα από το θέατρο, δύο μέλη του κοινού σχολίασαν πόσο «ενοχλητικό» ήταν το τέλος της ταινίας — το ένα είπε μάλιστα: «Μακάρι να μπορούσε να είχε μόλις σωπάσει». Αυτό με έκανε να αναρωτιέμαι — πόσοι άλλοι που είδαν την ταινία έφυγαν χωρίς καμία βαθύτερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι παχύσαρκοι άνθρωποι υφίστανται διακρίσεις στην καθημερινή ζωή;

Ωστόσο, φαντάζομαι ότι υπάρχουν πολλά μέλη του κοινού που είδαν τους εαυτούς τους στη Renee και σχετίζονται με τους αγώνες της. Πιθανότατα έφυγαν από το θέατρο με την αίσθηση ότι ίσως είναι δυνατόν να βρουν αυτό το είδος αυτοπεποίθησης και μετά να πετάξουν στα ύψη. Ήταν όμως αυτός ο αριθμός σημαντικά χαμηλότερος λόγω του πώς οι σιωπηρές προκαταλήψεις έβλαψαν το συνολικό μήνυμα που έμελλε να παρουσιάσει ο Schumer;

Περισσότερο: Πώς οι ρετουσαρισμένες φωτογραφίες επηρεάζουν την ψυχική μας υγεία

Τα (χοντρά) πλεονεκτήματα: Οι φίλοι της Ρενέ και ένας θετικός στο λίπος χαρακτήρας

Εικόνα: STX Films

Μία από τις πιο πιστευτές πτυχές της ταινίας ήταν οι φίλοι της Ρενέ - που την αγάπησαν πριν το ατύχημα της αλλάξει τον τρόπο που έβλεπε εαυτήν και ποιος συνέχισε να την αγαπά μετά, παρόλο που η αυτοπεποίθησή της για το νεοανακαλυφθέν σούπερ μόντελ την μετέτρεψε σε κακότροπο κορίτσι.

Η πιο λιπαρή πτυχή του Νιώθω όμορφος ήταν ο χαρακτήρας της Έιντι Μπράιαντ που έκανε τη δουλειά της και αγαπούσε τον εαυτό της, ανεξάρτητα από το πώς την υποτιμούσε η Ρενέ. Η Μπράιαντ ήταν καταπληκτική και μακάρι να είχε μεγαλύτερο ρόλο στην ταινία.

Στο τέλος της ημέρας, ενώ το μήνυμα του Νιώθω όμορφος δεν είναι τόσο επιζήμιο όσο φαίνεται στο τρέιλερ, η εκτέλεση εξακολουθεί να λείπει. Υποδεικνύει πολλές σιωπηρές μεροληψίες εκ μέρους των κινηματογραφιστών καθώς και του κοινού για το οποίο προορίζονται. Μέχρι να αντιμετωπίσουμε ότι αυτές οι «αστείες ταινίες με χοντρά κορίτσια» δεν θα βοηθήσουν τις χοντρές γυναίκες, απλώς θα μας κάνουν να νιώθουμε πιο αποξενωμένοι.